ओळख

ओळख देत फीरत असतो ओळखीच्या लोकांना

आप्त मी शोधत असतो आपल्यातील इच्छांना 

अन ओळखीच्यांवर चीडत असतो,

ओळख त्यांनी नाकरताना.. 

नीस्वारथाची ठेवून आस

बरसत असतो तासंतास

जरी लाभली सख्खी साथ

आठवत राहतात, ते फसवेच हात

मग वाटतं तेव्हा, कोण होते ते सारे

होते नाते कोणत्या जन्माचे

कही क्षणांच्या पहील्या अन शेवटच्या भेटीत

करून गेले उपकार उभ्या आयुष्याचे

माझी ओळख नव्हती त्या माणसांशी

पण ओळख होती त्यांना, ती माणसाची

म्हणुनच तीथे नव्हतं अपेक्षांचं ओझं ना होती इछांची भूक

होती ती फक्त माणुसकी ज्यास होती अपुलकीची ऊब

नात्याची ओळख न ठेवल्याचे ओझे सोसत

जगण्या पेक्षा,

एकाच ओळखीत नातं देऊन गेलेले हे सारे

पावती देतात ती आपल्याच चंगुलपणाची

म्हणुनच, माणसांच्या प्रचंड गर्दीत ही

नीरमनुष वाटणाऱ्या या बेटावर

एखाद्या हीतचींतकाची वाट पाहाताना

आज ओळख पटत्ये ,ती त्या साऱ्या अनोळखी माणसांची

संकेत कुळकर्णी